Powyższy obraz przedstawia nagą kobietę o ciemnych, półdługich włosach. Kobieta znajduje się w pozycji siedzącej, tyłem do obserwatora. Ma podkulone nogi i na nich opiera swoje ręce oraz głowę. Najprawdopodobniej obraz przedstawia biedną kobietę, która jest niezmiernie smutna i płacze. Kobieta jest załamana swoją sytuacją życiową, oraz doskwiera jej zapewne głód.
Jej postać została nienaturalnie wydłużona przez malarza. Autor na obrazie zastosował przede wszystkim niebieską barwę, która wprawia widzów w nastrój melancholii i zmusza ich do myślenia nad tym, co działo się w chwili malowania obrazu z kobietą, która się na nim znajduje. Tło obrazu jest rozmazane, w zasadzie nie można określić co je stanowi. Jest to połączenie trzech kolorów: niebieskiego, czarnego oraz pomarańczowego, które mimo iż nic nie przedstawiają, to idealnie współgrają z pierwszym planem obrazu i pozwalają skupić się na tragizmie przedstawionej postaci.
Obraz „Niebieski akt” został namalowany przez Pablo Picasso w okresie jego twórczości zwanym błękitnym (pomiędzy 1901 a 1904 rokiem). Wszystkie dzieła, które powstały w tym okresie, ukazywały tematykę biedy i ubóstwa, a także postacie biednych i zwykłych ludzi. Kolorystyka w tym okresie jego twórczości była głównie melancholijna. Na obrazach zastosowany był głównie niebieski kolor, a postacie miały wydłużone proporcje.