Pochodnie Nerona - Henryk Siemiradzki

  „Pochodnie Nerona” to dzieło autorstwa Henryka Siemiradzkiego, które znane jest także pod inną nazwą- „Świeczniki chrześcijaństwa”. Ten obraz olejny powstał w 1876 roku w Rzymie.  

  Na obrazie znajduje się pałac cesarza Nerona, przed którym tłumnie zgromadzili się dworzanie z cesarzem na czele. Przybyli oni, by oglądać czekających na śmierć chrześcijan, których postaci widnieją po prawej stronie obrazu. To scena pochodząca z czasów rządów  Nerona. Oskarżył on o spalenie Rzymu (które to zajście miało miejsce w 64 roku) właśnie chrześcijan. Zostali oni przywiązani do pali, które mają lada chwila zostać podpalone. Na obrazie widać wyraz wyczekiwania na oczach „widzów” całego widowiska.

  Dzieło Henryka Siemiradzkiego jest obrazem bardzo realistycznie przedstawiającym ówczesną rzeczywistość. Nieprzypadkowy jest także kontrast, jaki zastosował autor pomiędzy przepychem pałacu Nerona, a rozgrywającą się tuż obok tragedią. Tak niestety wyglądał antyczny świat, a sam twórca- jako przedstawiciel naturalistycznego malarstwa- starał się w jak najbardziej autentyczny sposób przedstawić ówczesne realia.

  Samo dzieło jest ogromne- pierwszoplanowe postaci mają prawie rzeczywiste rozmiary. Inspirację do jego stworzenia artysta znalazł między innymi w opowiadaniach Swetoniusza, „Rocznikach” Tacyta oraz dziełach, które opowiadały o prześladowaniu chrześcijan w tamtejszym czasie.

  Obraz początkowo miał zostać sprzedany carowi. Autor zażyczył sobie za dzieło aż 50 tysięcy rubli, płatnych w kilku ratach. Mimo wszystko oferta została przez cara odrzucona. Dlatego też dzieło pozostało w naszym kraju, gdzie w 1879 roku, w dniu 50lecia pracy literackiej wielkiego przyjaciela artysty- Józefa Ignacego Kraszewskiego- przekazane zostało do Krakowa. To właśnie to dzieło miało stać się zaczątkiem Muzeum Narodowego zlokalizowanego w Sukiennicach. Na czas remontu Sukiennic obraz przeniesiony został do ekspozycji w Muzeum Narodowym w Poznaniu.